Héél stilletjes

Eten, bidden, beminnen

Wanneer men als belezen heer wel eens een boek inkijkt treft men daarin maar al te vaak een schrijver aan, die van alle belang ontbloot is. Als men niets om het lijf heeft moet men zich niet op een voetstuk plaatsen, zei mijn goede vader altijd - en daar houd ik mij aan.

Mijn eenvoudig gemoed wordt dan ook pijnlijk getroffen door dergelijke windbuilen, die zich luidkeels op de borst kloppen terwijl ze eigenlijk geen knip waard zijn voor de in de wind gestoken neus.

Het was een verademing om in dit werk een held te ontmoeten die op de achtergrond achter de schermen treedt en daar héél stilletjes wit gepleisterde graven aan de grote klok hangt.